نویسنده : حدیث شهیدی
همواره در طول تاریخ یکی از سیاستهای اصلی ایالات متحده آمریکا در دنیا و به خصوص در منطقه خاورمیانه ، استفاده از سیاست کثیفِ ایجاد تفرقه های قومی است . متاسفانه اکثر مناقات خاورمیانه بر حول همین محور می چرخد . مهمترین این جریان سازی را می توان در اوضاع این روز و احوال کشور همسایه مان ، عراق مشاهده کرد . جایی که متاسفانه این سیاستهای مداخله جویانه تا حد زیادی به نتیجه مورد دلخواه طراحان آن رسیده است .
در این میان می توان از اوضاح و احوال اقلیم کردستان ( کردستان عراق ) بعنوان نمونه بارز مداخله جویی و تفرقه افکنی نام برد . جایی که رهبران کردستان عراق وارد جاده ای شده اند که کشورها و گروه های زیادی از آن عبور کرده اند ولی به هیچ کجا نرسیده اند . این اختلاف بین حکومت اقلیم کردستان و حکومت مرکزی عراق در اختلاف شان بر سر صادرات نفت به اوج خود رسیده است . جایی که آمریکا با واسطه گری ترکیه و چند کشور عربی ، با تحریک بارزانی و با وعده هایی که مدتی قبل ، شکل دیگرش را به ترکیه داده بودند ، قصد دارد از شرایط گل آلودی که در روابط کردستان عراق و حکومت مرکزی ایجاد کرده است ، ماهی درشتی صید کند .
در این بین و به موازات حرکت های ایالات متحده آمریکا ، اتحادیه اروپا هم وارد بازی شده است و با ارائه برنامه هایی فریبنده ، اقلیم کردستان را راضی کرده است تا نفت خود را به اتحادیه اروپا برساند . مسئولین حکومتی اقلیم کردستان در این سودا به سر می برند که با اتمام این پروژه و رساندن خط لوله نفت آن منطقه ( البته این حوزه نفتی مورد ادعای حکومت مرکزی عراق است و همین مسئله هم باعث بروز اختلاف جدی شده است ) بتوانند در جوامع بین المللی ، کرسی ، برای خود دست و پا کنند و با این کار هم مسیر را برای تشکیل حکومت یکپارچه کردستان ( کردستان عراق – کردستان ایران – کردستان سوریه ) مهیا کنند .
در واقع ایالات متحده آمریکا و اروپا با فریب سران کردستان عراق به جهت تزریق منابع نفتی شان به مناطق مرکزی اروپا ، اولین گام را برای اجرایی کردن مراحل نهایی پروژه تفکیک عراق به تعداد قومیت های متعدد آن برداشته اند . اگر این انتقال صورت بگیرد ، گام های بزرگی در جهت تشدید اختلافات بین اقلیم کردستان و حکومت مرکزی برداشته خواهد شد و این یعنی تحمیل مشکلات فراوان برای ملت عراق .
البته انتظار می رفت که بعد از قضیه پناه دادن اقلیم کردستان به طارق الهاشمی ، روابط این محدوده از عراق با حکومت مرکزی رو به وخامت بگراید ولی با جدی شدن برنامه انتقال نفت اقلیم کردستان به اروپا ،اوضاع به حالت اظطراری تبدیل شده است . البته همزمان با این برنامه و همراستا با این جریان سازی در مناطق دیگر عراق و در بین سایر قومیت ها مخصوصاً بین شاخه های مختلف مسلمانان ، برنامه هایی مشابه در حا ل اجراست و همین امر هم بر وخامت اوضاع سیاسی در عراق افزوده است . این جمله بارزانی ( " ... کردهای عراق از حرف و سخن خسته شده اند وخواهان مشارکت واقعی در حکومت هستند... آیا ما با هم شریک هستیم یا خیر؟ چرا تا کنون شریک نبوده ایم؟ اگر خواستار تبعیت هستید، ما تبعیت نخواهیم کرد ... اگر پاسخ شما به این سوال آری است، در این صورت ما خواهان مشارکت واقعی هستیم و نه صرفا حرف و وعده؛ و اگر جواب منفی است، بهتر است هرکس به راهی برود که خودش صلاح می داند... " ) نشان می دهد متاسفانه که به شدت تحت تاثیر برنامه های آمریکا و تحریک های ترکیه قرار گرفته است . از سوی دیگر هشدار ولادمیر پوتین هم به بارزانی در خصوص مواضع اقلیم کردستان در قبال مسائل سوریه ، دلیلی شده که بارزانی به ظاهر هم که شده برای نشان دادن استقلال خود به سمت قدرتهای بزرگ کشیده شود و این در واقع بهترین فرصت بود برای آمریکا و ترکیه که مرحله نهایی برنامه شان را اجرا کنند .
